Hell yeah, London baby.

In less than two weeks I'm finally going back to the place where I always feel happy, smiley and very much alive: London town baby! With two friends F. and A. we're about to set the city on fire.

Clockwise, starting from the upper left photo: glam gorgeous at Austique, Kings Rd;
fashion victim captured in real life at Duke of York Square; Iron wiring spotted close to
Tate Modern; Hydrangea and another sequinned top at Austique.
Photos by Emilie Sobels, London 2009

I cannot wait to go to Camden, to check out the very vintage stables, the cool and eccentric Londoners and original fashion finds. I want to wander around Chelsea, pretend to be very intellectual, art-loving and successful young ladies, drink tea at one of the little café's, let ourselves be amazed by the unusual works at the Saatchi, stare at the all the inspiring books at the little Taschen Bookstore and pay a visit to the lovely Austique Boutique on Kings Rd. Ofcourse a visit to Topshop cannot miss my to-do-list when in London, and although we will certainly take a peek at that insanely large one on Oxford Circus, I do prefer the Topshop in Kensington High Street. I want to pop into dark and grungy pubs, go to a show in West End, head to a club, enjoy a ride in a British taxi, because they are so cosy and cute and I have the best memories cruising the streets of London in a taxi. I want to check out Old Bond st for fashion inspiration, then head to New Bond st to shop. I want to spend hours in Notting Hill, at the Portobello Market and spot designer diamonds. I long to wander around the V&A, and eat a cupcake at the Hummingbird Bakery. I want to catch up with my friend J., who I don't see very often and who should give me a serious update of her recent whereabouts. I should visit the London University of the Arts, to check out if I want to take a course there. A lot on my to-do-list. But we will have over three entire days to fully enjoy all the lovely things London has to offer. Let's hope the best moments are those discoveries that are not yet on my to-do-list...

Now all we need is a place to crash. Any pillows available that we might lay our pretty little heads on?

Clockwise, starting from the upper right photo: Camden Town by night; Cruising the
streets of lovely London in J's Mini Cooper; 'Frock me!'-vintage surprise in Chelsea Library.
Photos by Emilie Sobels, London 2009

Clockwise, starting from the upper right photo: "When is it ok to kiss someone?
When they're rich."; Vivienne Westwood's little shop in Chelsea,
World's end; Happy at Hummingbird. Photos by Emilie Sobels, London 2009

DO YOU HAVE ANY MORE TIPS? LET ME KNOW!
For my Dutchies - check this link for an ode to my fave city in the world.

♡ Thanks for reading and don't forget  to follow me with bloglovin'!

Tra-la-la, in Londen and loving it!

Dutch blog post (will appear in English too)

Het zonnetje schijnt, iedereen draagt groter-dan-groot zonnebrillen en er bungelen tasjes aan de armen van menig goedgekleed meisje. Ik ben dit weekend in Lovely London, waar het bubbelt en bruist van alle kanten. Jongens kijken verliefd in de lachende ogen van eerdergenoemde meisjes. Het is li-la-lente! Een paar must-sees, must-do’s en must-buys in mijn lievelingsstad.

Wishlist: ellenlange benen, waaaaanzinnige hakken en een heerlijke fur coat. Chelsea, Duke of York Square.

Rustig wandelend in het zonnetje doemt er ineens een groot bord op. Mijn hartje begint sneller te kloppen. Mijn hakjes klikken hard gehaast op het trottoir. Oh oh, ik zie, ik zie, wat jij niet ziet...? Van opwinding verslik ik me bijna en ik race de Chelsea Library in. Met een zogenaamd totaal onverschillige houding - die echter niet slaagt, want het meisje achter de toonbank lacht me begrijpend toe - vraag ik wat hier vandaag precies te doen is. "The entire library is transformed into a Vintage market today. And you can drink tea in the Vintage Tea Room. Entrance is only two pounds." Dat heb ik er graag voor over, en struikelend over mijn eigen benen spit ik elk kraampje goed door. Winst: een prachtige (vintage - duh) gouden dior poederdoos die nu dienst doet als zakspiegeltje voor een pond, en een Chanel kledinghanger voor 5 pond. De rest is allemaal even geweldig en het liefst koop ik alles, maar een beetje overweldigd door het grote aanbod, begint mijn hoofd lichtelijk te tollen en besluit ik na een ruime twee uur de markt voor gezien te houden.

Frock me! Dit is het lot: een vintage markt, alleen vandaag!

Op Kings Road (Chelsea) vind je het boetiekje Austique met fabulous fashion die eigenaresse Katie rechtstreeks uit Australië haalt. Je vindt hier jurkjes, versierd met honderden glazen kraaltjes, zijdezachte stoffen en soepele modellen. Een grote kast laat de meest schattige gouden kettinkjes zien (mijn favoriet is het ragfijne zeesterretje, prachtig opengewerkt) en er staan mandjes met onderbroekjes die heerlijk praktisch zijn: er zijn zeven verschillende kleurtjes, elk met vermelding van de dag. Zo is er een blauwe met een turquoise kantje voor een blauwe maandag, een rode met een roze kantje voor een sexy vrijdag en een oranje met een groen kantje voor de brave zondag. Boven vind je de echte schatten: geurkaarsen branden er lustig op los en een grote kroonluchter glinstert je tegemoet. Ben je enthousiast geworden, maar is een tripje naar Londen nu even niet één van de mogelijkheden? Dan heb ik geweldig nieuws: Austique heeft ook een webshop! Hier kun je creditcard laten doen waarvoor ‘ie is uitgevonden: geld uitgeven!

Camden, oh Camden, where have you been all my life? Mijn modemeisjes op AMFI noemen me soms liefkozend het ‘Chanel-meisje’, wat ik uiteraard met een licht schouderophalen, een blosje en een bescheiden lachje om mijn lippen in ontvangst neem. Diep van binnen begint er iets te gloeien, – hoera! – missie geslaagd! Camden Lock is where the magic happens: het staat voor mij gelijk aan urenlang tussen vintage snuffelen, tientallen Chanel kettingen scoren (denk niet dat ik een welgestelde Engelsman aan de haak geslagen heb, want dit zijn uiteraard niet de echte) en de honderden kleine Chinese winkeltjes doorspitten, die allemaal schattige jasjes, high-waisted skirts en quilted tassen verkopen. Ja ja, dat ticket naar Londen komt zeker steeds hoger aan je verlanglijstje…? 

In Camden heb je trouwens ook een waanzinnig mooi Aziatisch restaurant: Gilgamesh. Bij de ingang van de Stables Market, vlammen de fakkels je tegemoet. Een roltrap ( dat klinkt heel industrieel, maar dat is het zeker niet) geeft je het gevoel een Disney attractie te betreden, terwijl beide wanden voorzien zijn van dikke houten wandpanelen uitgesneden met de meest sierlijke illustraties. Knusse ronde rode banken zorgen ervoor dat de enorme ruimte niet koud aanvoelt. Oh, leuke bijkomstigheid, het eten is er ook top. 

Cool Cooper Camden rides. Op weg naar carefree Camden in de Mini Cooper (hij blijft cool...) van mijn eigen private guide, de immer stylish Jess.

Als je dan toch in Londen bent, ga een cupcake eten bij de Hummingbird Bakery. Hier vind je de aller- aller- aller lekkerste cupcakes in town (mijn favoriet? De Red Velvet. Een goddelijk genot.) Je koffie krijg je in een zachtroze beker met het kolibrie-logootje en besluit je om nog wat extra cupcakes voor onderweg of het thuisfront mee te nemen, dan krijg je die in een prachtig roze doosje met een hengseltje. Ohhh wat is het fijn, fijn, fijn, een meisje te zijn!

"Like the hummingbird sipping nectar from every flower, I fly joyfully through my days, seeing beauty in everything"

Amethyst Wyldfyre

From scarlet to powdered gold,
to blazing yellow,
to the rare
ashen emerald,
to the orange and black velvet
of your shimmering corselet,
out to the tip
that like
an amber thorn
begins you,
small, superlative being,
you are a miracle,
and you blaze

uit "Ode to the Hummingbird" 

Bron: Full Woman, Fleshly Apple, Hot Moon: Selected Poems of Pablo Neruda, Pagina: 103

World's end in Chelsea

Vanwege het onmenselijke tijdstip waarop ik (nog steeds) door de straten van Londen struin, is deze foto niet helemaal duidelijk, maar ik stuit per toeval op dit winkeltje. De klok draait overuren, en even lijkt het alsof ik in Alice's wonderland ben terechtgekomen, maar dan begint me iets te dagen. Mevrouw Westwood, heeft die hier niet iets mee te maken.... Ik haast me terug naar het appartement en wat research bevestigt mijn vermoeden inderdaad:

Wikipedia helpt me uit de brand:

Vivienne Isabel Swire-Westwood (Tintwistle (Derbyshire), 8 april 1941) is een Engels modeontwerpster. Ze maakte naam als de ontwerpster van het punktijdperk en groeide uit tot een van de meest vooraanstaande Britse ontwerpers. Haar voornaamste handelsmerk is het op geestig-bizarre wijze combineren van traditionele elementen.

Na een blauwe maandag op de kunstacademie, kiest ze aanvankelijk voor een carrière in het onderwijs. In 1962 trouwt ze met Derek Westwood. Ze leidt een onopvallend bestaan als moeder en onderwijzeres tot ze in 1965 Malcolm McLaren ontmoet. Onder diens invloed breekt ze met het conformisme dat tot op dat moment haar leven heeft bepaald: ze verlaat haar man en leidt met McLaren een bohemien-achtig bestaan in Londen.

In 1971 maakt ze haar eerste mode-statement door zich een wit stekelkapsel aan te meten - een haarstijl die later zal uitgroeien tot een van de iconen van de punk.

Min of meer toevallig komt McLaren op het idee om een winkeltje in rock-'n'-rollkleding te openen. 'Let it Rock at Paradise Garage' opent zijn deuren in november 1971. Omdat de originele jaren-vijftigkleding moeilijk te vinden blijkt, neemt Westwood na verloop van tijd zelf achter de naaimachine plaats. Ze drukt steeds nadrukkelijker haar eigen stempel op het winkeltje en neemt afstand van de, in haar ogen achterlijk seksistisch en racistische, 'teddyboys' die tot dan toe de klantenkring van de boetiek vormen. In het voorjaar van 1973 wordt de winkel omgedoopt tot 'Too Fast to Live Too Young to Die' en de teddyboys-mode maakt plaats voor eigentijdse, provocerende kleding.

De T-shirts met shockerende teksten blijken een succes onder opstandige Londense jongeren. Het concept wordt nog verder op de spits gedreven door de winkel een jaar later de naam 'SEX' te geven. De kleding die in 'SEX' wordt verkocht is ontworpen met een techniek die aan het situationisme is ontleend en grofweg neerkomt op: kapot maken en weer in elkaar zetten. Gescheurde kleding, veiligheidsspelden en fietskettingen worden op aanwijzing van McLaren gecombineerd met bondage- en SM-elementen. Op de diverse T-shirts zijn slogans tegen het gezag, het consumentisme en de aangepaste burger te lezen. Rond 'SEX' vormt zich een subcultuur die later onder de naam 'punk' massale navolging zal vinden.

De winkel verandert nog twee keer van naam: vanaf 1976 is het Seditionaries en vanaf 1980 World's End.

Onder een viaduct vind ik het Tate logo

Tot slot, nog een aantal museum aanraders: het Tate Modern (Blackfriars metro is gesloten, dus neem Southwark), de Saatchi Gallery (Chelsea) en uiteraard het V&A. 

Londen, een must voor elk modeminnend meisje en elke modejagende jongen. Wees eens eerlijk, geld is er toch om te rollen?